واکنش عضو تیم ملی دوچرخه سواری ایران به دیمی بودن مدالش در آسیا

به گزارش مجله سلو بلاگ، به گزارش خبرنگاران، امیرحسین جمشیدیان عضو تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان، در رقابت های قهرمانی جاده آسیا صاحب نشان برنز شد. جمشیدیان هرساله ایران را در میادین مختلف صاحب مدال نموده طوری که در سال های اول حضورش در مسابقات جوانان قهرمانی آسیا با کسب 5 مدال در بخش پیست به عنوان ستاره بازی ها معرفی گردید.

واکنش عضو تیم ملی دوچرخه سواری ایران به دیمی بودن مدالش در آسیا

عضو تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان با کسب عنوان پنجم در مسابقات قهرمانی جوانان جهان در ایتالیا (2017) بهترین نتیجه تاریخ این رشته را ثبت کرد و با موفقیت های بیشتر در رده دوم سنی خود در رنکینگ اتحادیه جهانی دوچرخه سواری نهاده شد.

جمشیدیان در دور قبل مسابقات قهرمانی جاده آسیا پنجم شده بود و هر چند از کسب مدال برنزش در این دوره از رقابت های آسیایی تاشکند رضایت دارد اما از شرایط موجود این رشته و نامهربانی بعضی اهالی دوچرخه سواری و به خصوص مسئولین ورزش استان اصفهان گلایه مند است. رکابزن رده سنی امید ایران امیدوار است با حمایت بیشتر وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بتواند امتیازات بیشتری برای کسب سهمیه المپیک 2020 به دست بیاورد.

* خبرنگاران: رقابت های قهرمانی آسیا چطور بود؟

- امیرحسین جمشیدیان: مسابقات در سطح خوبی برگزار گردید و به خاطر اینکه در سال توزیع و کسب امتیاز برای المپیک هستیم سطح رقابت ها بسیار بالا بود. رقیبان من هم بسیار خوب بودند و با قدرت به میدان آمده بودند.

* تدارکات قبل از بازی ها برای حضور در مسابقات راضی نماینده بود؟

- ما کم و کاستی هایی در ورزش داریم اما در مقایسه با آن کاستی ها و کسب نتیجه کم لطفی هایی به ما می گردد. با آن امکاناتی که در اختیارمان بود بهترین نتیجه را کسب کردیم. به نظرم نتیجه ای که به دست آمد غیرت خود بچه ها بود. تیم ما با تعداد کمی راهی مسابقات شد به طوری که مربی تیم ملی در این رقابت ها خودش طوقه بچه ها را تعویض می کرد و کار ماساژور را انجام می داد که واقعاً باید از وی تشکر کرد که بدون هیچ چشم داشت و پاداشی برای تیم زحمت می کشید. البته باید از مربی شخصی خودم حسین ناطقی هم تشکر کنم که خارج از اردوهای تیم ملی برای من زحمت زیادی می کشد.

* شما همراه با گنج خانلو در بخش استقامت جاده هم رکاب زدید اما نتوانستید مدال بگیرید؟

- مدال برنز من در بخش تایم تریل بدست آمد و مدال طلای محمد گنج خانلو در بخش استقامت جاده. محمد در حالی صاحب مدال با ارزش طلا شد که تمامی تیم ها با ترکیب کامل چهار نفره مسابقه دادند و ما با ترکیب دو نفره و حداقلی مان پا زدیم. در مقایسه با تیم های کامل تیم ما عملکرد خوبی داشت و بر آنها غلبه کرد.

* با کسب این مدال توانستید امتیاز هم بگیرید تا شانس ایران برای حضور در المپیک بیشتر گردد؟

- بله امتیاز خوبی هم گرفتیم. من معتقدم اگر از دوچرخه سواری حمایت گردد به راحتی سهمیه المپیک می گیریم. حتی اگر حمایت شویم و بودجه ها تأمین گردد می توانیم در بخش پیست هم امتیاز بگیریم اما این بودجه تأمین نشده است. ما برای کسب سهمیه المپیک پیست باید در تمام مسابقات مهم که منجر به کسب امتیاز می گردد شرکت کنیم تا بتوانیم برای اولین بار سهمیه المپیک بخش پیست را بدست آوریم. کسب این سهمیه اتفاق مثبتی است اما متأسفانه مسئولین کشور درکی از این اتفاق بزرگ ندارند!

* ظاهراً در برنامه ای منتقدین اظهار نموده اند که مدال های به دست آمده در دوچرخه سواری قهرمانی آسیا دیمی و شانسی است؛ آیا به نظر شما ما با خوش شانسی مدال گرفته ایم؟

- متأسفانه بعضی اظهار نموده اند مدال ما دیمی و شانسی بوده! ما زیر تیغ آفتاب و سرمای زمستان با حداقل امکانات رکاب زده و تمرین نموده ایم. از آن کسانی که معترض هستند یک سوال دارم، آیا آنها می دانند ما الان در چه شرایطی قرار داریم؟ شاید بعضی نقدها آنها درست باشد اما دیمی و الکی و شانسی بودن مدال ها اشتباه است. ما با تمام کاستی ها این مدال ها را گرفتیم. به نظرم غیرت به خرج دادیم. همین مدال برنز من بعد از چند سال بدست آمد. مدال طلای گنج خانلو آن هم سال قبل از المپیک بسیار با ارزش است و نمی دانم آنها چطور می گویند مدال ما دیمی بوده است!

* آیا در بخش تجهیزات هم مشکل داریم؟

- بله. آنهایی که انتقاد می نمایند و می گویند ما دوچرخه نداریم حتماً می دانند که دوچرخه قیمتش بالا رفته است. در حال حاضر خرید یک دوچرخه به روز جهان بیشتر از 200 میلیون تومان برای ما تمام می گردد در این صورت چطور بودجه ما با بقیه فدراسیون ها باید یکی باشد. ما واقعاً مشکل کمبود تجهیزات و وسایل را داریم. هر کسی هم که به مسابقات می آید با دوچرخه خودش آمده است. یعنی دوچرخه ای فدراسیون نداشت که به ما بدهد!

* بیشتر رکابزنان در حال حاضر تیمی در داخل کشور ندارند شما هم همین مشکل را دارید؟

- در حال حاضر در بخش باشگاهی داخل کشور مشکل داریم. البته من سال جاری به عضویت تیم سپاهان در آمده ام. این تیم برای ما خیلی هزینه می نماید و قراردادها را به موقع پرداخت می نماید اما در شرایطی فعلی به هیچ مسابقه ای نمی رویم و این مسئله برای مشکل ساز شده است.

* شنیده ایم فدراسیون در کوشش است تا شما را به یک تیم باشگاهی خارجی معرفی کند؛ تحقق این اتفاق چقدر می تواند به شما در رسیدن به اهدافتان یاری کند؟

- اولین اولویت فدراسیون در حال حاضر یافتن یک تیم خارجی است تا بتواند ما را به عنوان لژیونر به عضویت این تیم ها در بیاورد. اگر بتوانند این کار را انجام دهند تا آخر عمرم مدیون فدراسیون هستم چرا که رکاب زدن در یک تیم مطرح می تواند سطح فنی من را بالاتر ببرد. تیم خارجی خوب در آمد خوب هم دارد. شنیده ام دو تیم برای حضور ما استقبال نموده اند.

* مشکل عدم دعوت تیم های ایرانی به تورهای خارجی را در کجا می بینی؟

- متأسفانه خیلی ها از همین داخل کشورمان آمدند گفتند که رکابزنان دوپینگ می نمایند. واقعاً این جمله را باید گفت از ماست که بر ماست. از داخل کشور گزارش های اشتباه به فدراسیون جهانی می دادند که همه دوچرخه سواران ایرانی دوپینگ می نمایند در حالی که این طور نبود. در یک مسابقه از کل تیم ها یک تست می گرفتند از ترکیب چند نفره تیم ایران که مقامی هم نیاورده دو سه نفر تست دوپینگ می دادند. ما را در خارج کشور دوپینگی می شناسند! این در حالی است که بعضی کشورها بیشتر و بدتر از ما دوپینگ می نمایند در حالی که ما نسبت به آنها سالم تر رکاب می زنیم. هر جا نام مان را برای شرکت در مسابقه ای رد می نمایند می گویند ایرانی ها مشکوک به دوپینگ هستند.

- گلایه ای که هم تیمی های شما و بسیاری از دوچرخه سواران دارند این است که به هیچ مسابقه ای نمی روند. حضور در تورها و مسابقات را در کسب نتیجه چقدر مؤثر می دانید؟

- یک ورزشکار دوچرخه سوار با تمرین عادی و مسابقه داخلی نمی تواند به موفقیت برسد. در این فصل، اولین مسابقه ما شرکت در مسابقات قهرمانی آسیای ازبکستان بود. اما رقبا و آنهایی که با آنها رکاب زدیم حداقل 5 هزار کیلومتر در تورها پا زده بودند و بعد به مسابقات قهرمانی آسیا آمدند. ما هیچ مسابقه تدارکاتی را تا الان نداشتیم. یک مسابقه تدارکاتی برای ما مانند یک دوپینگ مؤثر است. جای خالی مسابقات برای ما بسیار خالی است و این روزها خودش را بیشتر نشان می دهد.

- و در خاتمه...

- من اهل اصفهان هستم. اصفهان ورزشکاران خوبی دارد اما اداره کل از ما حمایت نمی نماید. ما از روزی که آمده ایم وعده های الکی به ما می دهند. استان همواره به ورزشکارانش کمترین لطف را دارد. اداره کل بابت موفقیت همین ورزشکاران بودجه و حقوق می گیرد! آن وقت به من ورزشکار یک میلیون و نهایتاً یک و نیم می دهند و ما هم باید بگوییم دست تان درد نکند! ما چطور با این پول هم ازدواج کنیم و هم خانه بگیریم و هم تجهیزات و وسایل ورزش مان را تهیه کنیم. این پول به کجای زندگی ما برسد، ما مشکل اقتصادی داریم. تنها کسی که در استان ما دلش برای دوچرخه سواری می سوزد و کوشش می نماید رئیس هیأت دوچرخه سواری استان است.

namasho.com: نماشو: آگهی رایگان، رپورتاژ خبری، طراحی سایت، سئو و بهینه سازی وبسایت

picosho.ir: پیکوشو: مجله عکس و گرافیک

منبع: خبرگزاری مهر
انتشار: 27 آبان 1400 بروزرسانی: 27 آبان 1400 گردآورنده: sloblag.com شناسه مطلب: 4781

به "واکنش عضو تیم ملی دوچرخه سواری ایران به دیمی بودن مدالش در آسیا" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "واکنش عضو تیم ملی دوچرخه سواری ایران به دیمی بودن مدالش در آسیا"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید